De passie van Willemien Spook: Drogisterijartikelen
De drogisterij artikelen van Willemien Spook zijn in het Kleinste museum van Haarlem te zien van 30 september tot en met 25 november 2021.
De verzameling van Willemien Spook is een grillige collectie van alles wat ze het bewaren waard vind. Willemien hecht aan spullen en ze kan slecht dingen wegdoen. De drang om te bewaren komt voort uit de gedachte dat iets niet voor niets met zorg gemaakt is.
Twee objecten in de collectie van Willemien Spook vormden het begin van haar verzameling: een setje vooroorlogse kleurige haarspelden in fraaie waaiervorm op een kaartje én een een press-papier.
Willemien Spook gaat niet actief op zoek voor haar verzameling. Wat ze heeft daar is ze tegenaan gelopen. En er komt ook niets meer bij. Haar verzameling ademt een sfeer van vergankelijkheid die er zo dik bovenop ligt dat je die wel moet erkennen. Zoals een tandenborstel in de vorm van een vrouwenbeen, de metalen krulspelden die er zeer oncomfortabel uitzien, het benenbruin in de kleur van jodium en scheermesjes in fraaie doosjes afzonderlijk verpakt in nog mooiere papiertjes. Koninklijk is het zakje shampoopoeder uit de jaren ‘30: diepblauw met gouden letters en de afbeelding van een godin-achtige vrouw met weelderige krullen.
Over het ontstaan van haar verzameling zegt Willemien: ‘Als kind viste ik eens een presse-papier uit de laadbak die bij Drogisterij Cornegor in de bomenbuurt voor de deur stond. Een dik stuk glas waar je het zonlicht mooi doorheen kon laten schijnen, met afgeschuinde randen. ‘Sanatogen’, stond erop, de naam van een zenuwversterkend poeder, nu zouden we voedingssupplement zeggen. Alles wat je eronder legde werd groter, pure magie! Sindsdien loop ik geen laadbak meer voorbij’.
Willemien Spook gaat niet actief op zoek naar spullen. En er komt ook niets meer bij. Haar verzameling ademt een sfeer van vergankelijkheid. Zoals een tandenborstel in de vorm van een vrouwenbeen, de metalen krulspelden die er zeer oncomfortabel uitzien, het benenbruin in de kleur van jodium en scheermesjes in fraaie doosjes afzonderlijk verpakt in nog mooiere papiertjes. Koninklijk is het zakje shampoopoeder uit de jaren ‘30: diepblauw met gouden letters en de afbeelding van een godin-achtige vrouw met weelderige krullen.
Eind jaren ‘70 hield een drogisterij annex petroleumwinkeltje bij haar in de buurt ermee op. De vrouw die het al sinds mensenheugenis runde, kon niet meer op haar benen staan. Van alles kwam achter de toonbank vandaan, het ging linea recta in de laadbak. Dat wat Willemien aansprak nam ze mee bijvoorbeeld omdat het mooie kleuren had, een bijzondere vorm of aantrekkelijke letters op de verpakking.
Heb je interesse in deze verzameling? Kom dan kijken op de Gedempte Oude Gracht. Het kleinste museum van Haarlem is onderdeel van Kunst Centrum Haarlem en 24 / 7 toegankelijk vanaf de stoep.
En Willemien zoekt nog een goede bestemming voor haar collectie: ‘Ik heb nooit overwogen om mijn verzameling te dumpen, maar als er iemand komt die er een goede bestemming voor heeft, zodat het niet wordt weggegooid, dan doe ik er afstand van. Dan heb ik het niet voor niets bewaard’.
Schrijf ons een mail als je daar meer over wil weten: info@kunstcentrum-haarlem.nl.